Önüm Arkam Sağım Solum Sobe! Serisinden, Dünya Mavi Bir Gezegen ve Ben Bunu Değiştiremem, 2020

Bu çalışmaya, annemi ev içi gündelik yaşam ritmi içinde yakından gözlemleyerek başladım. Onun gündelik yaşamının tekrar eden döngüsünde, ev ile kurduğu ilişki, beni ev mefhumunu sorgulamaya iten neden oldu. Belli bir mesafede dururken huzur dolu görünen ev içi hallerinin yakından bakınca aslında nasıl bir şiddet içerdiğini fark ettim. Bu kadın için, “evin içi tuzaklarla doludur.” Peki ev nedir? “Ev bir kelime midir yoksa içinde taşıdığın bir şey mi?” Kendime bu soruyu sık sık sorarak evin daha da içine girmeye çalıştım. Evin içine girmeye çalıştıkça beden evin bir tasavvuru olarak fotoğraflarım da belirmeye başladı. İkisi de nefes alan, zamanla değişen ve kayıt tutan varlıklar olarak karşıma çıktı. Burada beden, evin yaşayan bir özne olduğunu idrak etmemi sağladı. Bu durumda ev hem karşılıklı suç ortaklığının hem de tanıklığın mekânına dönüştü. Ev bizim için korunaklı bir alanken aynı zamanda nasıl tekinsiz bir yere dönüşebilir?

Evin içine girdikçe, bedeni evin dışına çıkarmaya başladığımı fark ettim. Annemi çekmekle başladığım bu seriyi, başka kadınları çekerek sürdürdüm. Bu projede evin bendeki anlamı çocukluk dünyamın içinde, uğradığı duraklarda hâlâ canlı duran imgelerde kendini var etti. Böylece ben de evin bendeki anlamını, hissini ve neye benzediğini çocukluk diyarımdan bana kalanlarla fotoğrafladım.