Hasbiye Maktal – Sabır ve Özlem, 2019 |
Yırtılmış Kağıt İle Kolaj |
72x51,5cm |
Labirent Sanat |
Canan Maktal
Stokta yok
“Bilinçli veya bilinçsiz sana yapılan tüm eylemleri olumlu karşıla. Hiçbir şeyi kişisel algılama. Hiçbir zaman ruhuna kötülük tohumları ekme. Bak, o zaman tüm evren seninle olacak”
Çeşme’de kalabalık bir Rum evinde, tütün ve zeytin tarlalarında geçen çocukluk, tüm akrabalarından arkadaşlarından uzak bir şehirde on dört yıl çocuk özlemi, iyi bir anne, iyi bir eş ve arkadaş, hayata her zaman çocuk saflığıyla bakmış iyi bir kalp, ne yaşarsa yaşasın içindeki sevgiyi ve güler yüzü kaybetmeyen bir kadın, hastane odasında bile kimseye rahatsızlık vermek istemeyen bir melek ve “çok sevmelerin kadını, beni, bizi, mahalleyi…”
Hasbiye, 20 Şubat 1946 yılında İzmir’in Çeşme ilçesinde dünyaya geldi. Annesi Ayşe, Balkan Savaşları’nda Kavala’dan göçmüş, babası Mümin ise Çeşme’de yaşamaktaydı. Konu komşunun birbirlerine yakıştırmasıyla Ayşe ve Mümin evlendirildi. Çeşme de çarşının içinde çıkmaz sokakta bahçeli bir Rum evinde Mümin dede ve eşiyle yaşamaya başladılar. Mümin dedenin tarlasında ekili tütün ve zeytin ağaçlarından topladıkları ürünlerle de geçimlerini sağladılar. Hasbiye ilkokulda çok çalışkan ve parlak bir öğrenciydi. Fakat ailenin ortak kararı olan kız kısmının okumaması ve aile işlerinde ona yardımcı olması gerektiğiydi. O yüzden Hasbiye üçüncü sınıfta çok başarılı olmasına rağmen okuldan alındı. Ailesi ile birlikte sabahın beşinde kalkıp tütün kırmaya gidiyordu. Hasbiye büyüyünce karşı komşuları olan Nazmiye Hanım, ona bir aday buldu. Ayşe ve tüm ev halkı bu görücüyü kabul edip Çeşme’ye çağırdılar. Hasbiye, Kamil’i görür görmez onun yakışıklılığından etkilendi. Ailelerin izniyle çarşıya çıkıp bankta oturup birbirlerini tanımak için sohbet ettiler. Kamil ve ailesi o gün İzmir’e döndüğünde Hasbiye çoktan Kamil’le evlilik hayalleri kurmaya başlamıştı bile. Hasbiye İzmir’e Kamil’in annesi Rahime Hanım’ın evine gelin olarak gitti. Hasbiye’nin tek isteği çocuğunun olmasıydı fakat kendinde olan bir sorundan kaynaklı çocuğu olamıyordu. Bir sürü tedavi deneseler de hiçbir sonuç alamadılar. Ama o hiç yılmadı, 14 yıl boyunca tedavi oldu ve sonunda ilk bebeğini kucağına almayı başardı, iki yıl sonra da ikinci bebek geldi. Çocuklarının bakımı ve eğitimi ve ev işleriyle geçen yılların ardından baba Kamil, 90’lı yılların başında iflas etti. Bir zamanlar ailesiyle tütün kırmaya veya zeytin toplamaya gittikleri tarlalar bir bir çocuklarının eğitimi ve ihtiyaçları için satıldı. Baba tarafından varlıklı olan Hasbiye tarlalarını satarak çocuklarını okutup evi geçindirdi. Bu dünyadaki tüm görevlerini en iyi şekilde yerine getiren, iyi bir eş, iyi bir anne iyi bir insan olan Hasbiye’ye 2017 yılında mesane kanseri teşhisi konuldu. Doktorlar ömrü için tam bir yıl verdiler. O bir yılda hayatı boyunca olduğu gibi azmi, çalışkanlığı kararlılığıyla bu illeti yenmeye çalışsada 2018 yılının 13 Mart’ında sabah saat 2.15’te hayata gözlerini yumdu.