Burak Ata Araba Tutması Kulübü

Ata, Araba Tutması Kulübü’nde yer alan yeni resim serisinde, erken yaşta başlayan resim yapma macerasının temel belirleyicilerini yine bir arada, bu sefer daha olgun bir dille, izleyiciye sunuyor. Kendisini bir şeyleri resim yaparak arayan, ararken de bulduklarını gösteren bir araştırmacı olarak tanımlayan Ata; sanat pratiğinde ilgilendiği konular, yaklaşım biçimi ve anlatım tekniği bakımından on yılı aşkın bir süredir devamlılık arz ediyor. Yirmili yaşların gelgiti ile geçirdiğimiz son on yılın hızı düşünüldüğünde, Ata'nın kendi özgün resim dilindeki istikrarı, Araba Tutması Kulübü’nde daha etraflı bir anlam kazanıyor. Ata'nın, belirsizliklerle tanımlanan 2000'li yıllarda, okullu bir genç sanatçı olarak toplumsal kurumlar ve hayatın adaletsizliği karşısında bireysel varoluşunu istikrarlı bir sanat ifadesi ile sürdürüşünde, tematik olarak otobiyografik dönüşümlerinin kaydı ile Erken Rönesans resmine attığı çapalar yardımcı oldu. Ata, kendi eserlerinin tematik bileşenlerini şöyle ifade ediyor; Genelde figür ve mekan ilişkisi içinde eriyen, mekanın ağırlığı altında ezilen ya da mekan tarafından geri plana itilmeye çalışılan bir figür görürüz. Bu figürü kendimi anlatmak için kullanıyorum, ama genel anlamıyla sanatçıyı işaret ediyor. Mimari öğeler ve mekan hissini yaratan diğer her şey ise oluşturulmak istenen duygu bütünlüğüne hizmet etmelerinin yanında yapısal olanları, yani bilgiyi ve öğrenilenleri niteliyor. Bundan hareketle sanat eğitimimin temelini oluşturan ve sonrasında da bir şeyleri ararken dönüp baktığımda aradığım şeyleri yine orada bulduğum Erken Rönesans estetiğinin esnetilmiş yorumları resimlerimin başrollerinde yer alıyorlar.

Burak Ata'nın bu tematik tercihlerini örgütleyişi ve günümüz İstanbul'una uygulayışı, onun resim dünyasını özgün kılan başlıca unsurlar. Kendisini, yapmacıksız bir geçirgenlikle hem etrafındaki hem de bireysel yaşantısındaki dönüşümü kaydeden bir göz olarak konumlandırıp, bu dönüşümleri, akademikleşen ve tektipleşen modern perspektif anlayışının öncesinde ve dışında yer alan Erken Rönesans estetiğine referanslarla dile getirişi, başka türlü açığa çıkartılamayacak eklektik bir mizah ve eleştirelliğin ifade bulmasını sağlıyor. Ata'nın, salt resimsel bir düşünce ile aktarılabilir olan bu absürt mizahı, 2000'li yılların dehşetli ve coşkulu iniş çıkışlarının sahici bir kaydının tutulmasına hizmet ediyor. Araba Tutması Kulübü'nde, sanatsal heveslerle kendini tanımlayan bir genç bireyin olgunlaşma macerası, hem karanlık hem de rengarenk bir yorumlama ile, özentisiz ve esnek bir çerçevede dile geliyor.