Seza Paker

Kavramsal sanatçı pratiğinin nadir temsilcilerinden biridir. Bir düşünce biçimi olarak şekillenen pratiği akıcı, bulunmaz, söylemsel ve şiirseldir. Açıklılığa temelden bağlılığını estetik ve felsefi bir duruş olarak ortaya koyan Paker, yerleştirme, fotoğraf, film, ses, kolaj, çizim gibi bir çok farklı anlatım biçimlerini kullanır. Buna bağlı olarak eserleri ve sergileri sanatçının iç içe geçmiş düşüncelerinin, araştırma ve önerilerinin, yan yana akan, bazen birbirini yutan, bazen de birbirinden uzaklaşan görsel, duyusal ve hissi bir ifadesi olarak nitelendirilebilir. Metafor, çağrışım, sıralama ve önerme gibi teknikler aracılığıyla yapılanan bu dinamikler, biçim ve içerik arasındaki muğlak ilişkiyi besler ve devamlılığını sağlar. Duyarlılık, entellektüel ve duygusal farkındalığın jenerasyonu içinde işleyen eserlerin karmaşık yapısı, algılanma biçimlerinde bile en belirgin özelliğidir. Diller arasındaki ciddi oyunları, esrarengiz ve kaçınılmaz temalarla olan ilişkisi doğrultusunda, Paker’in hayalgücünü kaybetmiş bir devirde bağlı kaldığı radikal program, geçici bir fikir ile immaterial bir deneyim olarak düşünce estetiği ve güzellik fikrine yapılan yatırımın ön koşuludur.