Erol Eskici

Erol Eskici’nin resmi; sessiz, yarım ağızla söylenmiş, sanatın hafifleştirilmiş patırtısından uzak bir söz gibi açık eder kendini. Aynı bir çocuğunki gibi az çok anlatımcı, çoğunlukla bilmecemsi bir söz dağarcığından yükselen gizli sesler içerir. İzleyici bu hışırtılara yaklaştıkça gürültülü, karanlık bir bölge ortaya çıkar; hem uzak hem yakın, görünmezliğin kendisinin toplumsal olgu ve onun sonsuz baskıcı yapılarına karşı yaydığı boğuk bir gürültüdür bu. Böylelikle, ışık-gölge oyununun düzenlediği bu yoğunluğun içinde şüphesiz politik bir içerik de var olur.