Araf, 2021

Çalışmalarını, kökeni 1970lere dayanan feminist kolaj “famaj”ın paralelinde, portre üslubunda sürdüren Akgün, bu seride pandeminin, evde bulunma halinin günlüklerini portreleştiriyor. Gazetelerden titizlikle kesilmiş rastlantısal parçaların oluşturduğu portreler, durağan ve belirsiz bir ifadenin oluşturduğu yüzlerde, sürecin huzursuz dinamiğini uyum içinde sergiler. Kolajların yazınsal belleği, çok sesliliği kendi bütünlüğünden kopuk parçalar halinde artık metin sayılamayacak şekilde görselleşmeleri, yaşanılan kaosun zihinsel bir dışavurumuna ışık tutar.